Ik gun iedereen een goede psychotherapeut en zeker therapeut Theo die mij met zijn ‘theorietjes’ veel geleerd heeft toen mijn huwelijk vast liep.
Eén van zijn tips was het nemen van een ‘Time out’ wanneer de gemoederen hoog opliepen.
Ik hanteer in mijn vak als leidinggevende de Time out regelmatig. Niet alleen wanneer de gemoederen hoog oplopen maar óók als ik even niet weet hoe ik moet reageren.

Stel:
Een medewerker (of je baas) komt met het stoom uit je oren bij je. Hij gooit een vloedgolf van woorden over jou heen en jij voelt irritatie bij deze emotionele uitbarsting. Je voelt nog iets anders: de medewerker (of je baas) verwacht dat jij opspringt en zijn probleem gaat oplossen. Alles in jou zegt dat je dit niet moet doen. Doe dat dan ook niet! (Ik ga ervan uit dat het geen calamiteit is of een slaande ruzie op de werkvloer die actie van jou behoeft)

Goed: je voelt irritatie maar weet dat als je dit niet goed oppakt, je veel last zult krijgen van dit voorval. Dit is hét moment om een Time out te nemen:
‘Ik zie dat je boos bent en ik hoor je woorden. Ik moet even nadenken wat ik ervan vind (of wat ik ermee moet). Vind je het goed dat ik er snel op terug kom?

De belangrijkste regel van het nemen van een Time out is dat je er altijd op terug moet komen!

In de tijd die je neemt kun je bedenken óf je iets met de monoloog van de medewerker (of je baas) moet en wanneer jij er niets mee moet, hóe je het gesprek met hem in kan gaan.

Kijk eens naar: 'De mensen om mij heen, en ik'; 'Hard op de inhoud, zacht op de realtie'

Heb je weleens in een situatie gezeten die een Time out kon gebruiken

Neem in je privéleven eens een Time out wanneer je het even niet meer weet of zó boos bent dat je geen reëel gesprek meer aan kunt gaan.

Heb je vragen over de Time out?
Hoe is jouw ervaring met het nemen (of geven) van een Time out?